ಕರ್ಮವೀರರ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ದುರ್ದಷೆ

  ಕರ್ಮವೀರರ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ದುರ್ದಷೆ 

  ಜನ್ಮ ನೀಡಿದವರ ಹೆಸರು ಬದಲಿಸುವೆ ಆದರೆ ಕಾಲೇಜಿನ ಹೆಸರು ಬದಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ. 
              - ಡಾ. ಕರ್ಮವೀರ ಭಾವು ರಾವ ಪಾಟೀಲ 

            ದೇಣಿಗೆ ನೀಡಿದವರ ಮೊತ್ತ ನೋಡಿ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಕಂಪನಿಯ ಹೆಸರು ಕೊಡೋಣ
                    - ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜ್ಯ 

ಕರ್ಮವೀರ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ದುರ್ದಷೆ 

                         ಸೌಜನ್ಯ - ಸುರೇಶ ಪವಾರ್ ಸರ್ ಇವರ ಮರಾಠಿ ಬ್ಲಾಗ್ ದಿಂದ 

         ಇಂದು ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 22. ಏಷ್ಯಾದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆ ಎಂದು ಖ್ಯಾತಿ ಪಡೆದ ರಯತ್ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಸಂಸ್ಥಾಪಕ, ಪದ್ಮಭೂಷಣ ಡಾ. ಕರ್ಮವೀರ್ ಭಾವುರಾವ್ ಪಾಟೀಲ್ ಅವರ ಜನ್ಮ ದಿನಾಚರಣೆ. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಬಡವ ಬಲ್ಲಿದ ಮತ್ತು ಬಹುಜನ ಸಮಾಜದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ನೀಡುವ ಈ ಆಧುನಿಕ ಭಗೀರಥನಿಗೆ ಜನ್ಮದಿನದ ಶುಭಾಶಯಗಳು.

 ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಸಾವಿರಾರು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರು ರಯತ್ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆಗೆ ತಮ್ಮ ಸಹಾಯವನ್ನು ನೀಡಿದರು. ಭಾವುರಾವ ಅವರು ಒಂದೇ ಸೂರಿನಡಿ ಒಂದೇ ಒಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಯಿಸಿದ ಆಹಾರವನ್ನು ಎಲ್ಲ ಜಾತಿ, ಧರ್ಮದ ಮಕ್ಕಳು ಸಂತೋಷದಿಂದ ತಿನ್ನುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಮಹಾತ್ಮಾ ಗಾಂಧೀಜಿ ಅಚ್ಚರಿಗೊಂಡರು. ಏಕೆಂದರೆ ಸಾಬರಮತಿ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲೂ ಈ ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡಲು ಅವರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಶಾಲಾ ಕಟ್ಟಡಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಹಾಸ್ಟೆಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿನ ಮಕ್ಕಳ ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರೂ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದರು. ಯಾವುದೇ ದೇಣಿಗೆ ನೀಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದ ತಾಯಿ - ತಂಗಿಯರು ಪ್ರತಿದಿನ ರಾಗಿ ಬೀಸುವಾಗ ಅಥವಾ ಧಾನ್ಯ ರುಬ್ಬುವಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಿಟ್ಟನ್ನು ಒಂದು ಚೀಲದಲ್ಲಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. 15 ರಿಂದ 20 ದಿನಗಳ ನಂತರ ತುಂಬಿದ ಚಿಲಗಳನ್ನು ಹಾಸ್ಟೆಲ್‌ಗೆ ಕಳುಹಿಸಿ ಕೊಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ದಾನವನ್ನು 'ಮುಷ್ಟಿದಾನ್ ಯೋಜನೆ' ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಭಾವುರಾವ ಮತ್ತು ಸಮಕಾಲೀನ ಸುಧಾರಕರು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷರಶಃ ದ್ವೇಷಕ್ಕೆ ಒಳಗಾಗಿದ್ದ ಬಹುಜನ ಸಮಾಜವನ್ನು ಶಿಕ್ಷಣದ ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ತರಲು ಶ್ರಮಿಸಿದರು. 

          

         ಸಾತಾರಾದಲ್ಲಿ ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ಮಹಾವಿದ್ಯಾಲಯದ ನಿರ್ಮಾಣ ಕಾರ್ಯ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಹಣದ ಕೊರತೆಯಿಂದ ಈ ಬೃಹತ್ ಕಾಮಗಾರಿ ಸ್ಥಗಿತಗೊಂಡಿತು. ಪ್ರಗತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಕಾಮಗಾರಿಗೆ ಶ್ರೀಮಂತರೊಬ್ಬರು ಭೇಟಿ ನೀಡಿದರು. ಉಳಿದ ಕಾಮಗಾರಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಅನುದಾನದ ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಎಂದು ಚರ್ಚೆಯಿಂದ ತಿಲಿಯಿತು. ‘ಈ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಕೊಟ್ಟರೆ ಒಟ್ಟು ಹಣ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಸಿಗುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ’ ಎಂದು ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ ಶ್ರೀಮಂತ! ನಿಜವಾಗಿ ಭಾವುರಾವ ಇವರಿಗೆ ಹಣದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಸ್ವಾಭಿಮಾನಿ ಕರ್ಮವೀರ ಅಣ್ಣ ಒಮ್ಮೆಲೆ ಎದ್ದು ನಿಂತು ನಿಷ್ಠುರವಾಗಿ ಹೇಳಿದರು, "ನನಗೆ ಜನ್ಮ ಕೊಟ್ಟ ತಂದೆಯ ಹೆಸರನ್ನು ನಾನು ಬದಲಾಯಿಸುತ್ತೇನೆ ಆದರೆ ಈ ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಇಟ್ಟಿರುವ ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ರಾಜರ ಹೆಸರನ್ನು ನಾನು ಎಂದಿಗೂ ಬದಲಾಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ!"

             ಕರ್ಮವೀರ ರಾಯರ ಮೂಲಕ ಹಲವು ಗ್ರಾಮಗಳಲ್ಲಿ 100ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದರು. ಅಂದು ಸರಕಾರದಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಯ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿ ಶುರುವಾದಾಗ ಖುಷಿಯಿಂದ ಮಂಡಳಿಗೆ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು ವರ್ಗಾವಣೆ ಮಾಡಿದರು. ...ಯಾವುದೇ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳಿಲ್ಲದೆ! ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲ, ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ 1980-85 ರ ವರೆಗೂ ಹಳ್ಳಿಯ ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ 'ಜೀವನ್ ಶಿಕ್ಷಣ ಮಂದಿರ' ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಇದಲ್ಲದೆ, ಅನೇಕ ಸ್ಥಳೀಯ ರಯತ್ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಂಸ್ಥೆ ಅನೇಕ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಬಲವಾದ ಸ್ವಾಭಿಮಾನಿ ಮತ್ತು ಸುಸಂಸ್ಕೃತ ಪೀಳಿಗೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ಶೈಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ಮುಂದುವರಿದ ರಾಜ್ಯವೆಂದು ಖ್ಯಾತಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದೆ.

            ನಿಜವಾಗಿ ಒಂದು ವರ್ಷ ಸೌಲಭ್ಯ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದರೆ ಧಾನ್ಯ ಬಿತ್ತಬೇಕು . 30-40 ವರ್ಷದ ಸೌಲಭ್ಯ ಬೇಕಾದರೆ ಗಿಡ ಮರಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟು ಪರಿಸರ ಉಳಿಸಬೇಕು . ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಯನ್ನು ಸಮೃದ್ಧ ಗೊಳಿಸಬೇಕಾದರೆ ಶಿಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡಬೇಕು. ನಿಜವಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಶೇ.6ರಷ್ಟು ಬಜೇಟು ನೀಡಬೇಕು ಎಂಬುದು ಸರ್ವಶ್ರುತ್. ಆದರೆ ಇಂದು ಶೇ. 3 / 3.5 ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ನಿಬಂಧನೆಗಳನ್ನು ಸಹ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಹೊಂದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆಳುವ ಸರಕಾರಕ್ಕೆ ಅಷ್ಟು ಹೊರೆ ಕೂಡ ಹೊರಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಗತ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಕೈಗೆಟಕುವ ದರದ ಕೊರತೆಯ ನಡುವೆಯೂ ದೇಣಿಗೆ ನೀಡಲು ನಿರಾಕರಿಸುವ ಕರ್ಮವೀರರ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಾಲೆಗಳ ಹೆಸರನ್ನು ಹರಾಜಿಗೆ ಇಡುವ ವಿಚಿತ್ರ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಸರ್ಕಾರ ಪ್ರಕಟಿಸಿದೆ. G.R. ದಲ್ಲಿ ಉದ್ಯಮಿಗಳ ಸಿಎಸ್‌ಆರ್ ನಿಧಿಯನ್ನು ಶಾಲೆಗಳು ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಶಾಲೆಗಳಿಗೆ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬ ತರ್ಕವನ್ನು ಸೇರಿಸಲಾಗಿದೆ. ದೇಣಿಗೆ ಮೊತ್ತದ ಬಗ್ಗೆ ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆಯೂ ನಿರ್ದೇಶನ ನೀಡಲಾಗಿದೆ.

          ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಯಾವುದೇ ಉದ್ಯಮಿ ಲಾಭ ಗಳಿಸುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಉದ್ದಿಮೆ ಚಲಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆ ಲಾಭದ ಶೇ.3ರಷ್ಟನ್ನು ಸಿಎಸ್‌ಆರ್ ನಿಧಿಗೆ ಖರ್ಚು ಮಾಡುವುದನ್ನು ಸರ್ಕಾರ ಕಡ್ಡಾಯಗೊಳಿಸಿದೆ. ಕಳೆದ ಹಲವು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಶಾಲೆಗಳು ಇಂತಹ ಹಣವನ್ನು ಪಡೆದಿವೆ? ಸೋಲಾಪುರದ ಪ್ರಿಸಿಜನ್ ಯಂತಹ ಕೆಲವು ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಶಾಲೆಗಳ ಸಲುವಾಗಿ ಉತ್ತಮ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿವೆ. ಆದರೆ ಇದು ಒಂದು ಅಪವಾದವಾಗಿದೆ. ಒಂದು ಕೈಯಿಂದ ಧನಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದು ಮತ್ತು ಇನ್ನೊಂದು ಕೈಯಿಂದ 50-60% ಆಫ್‌ಲೈನ್ ಹಿಂಪಡೆಯುವುದು ಅನೇಕ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸತ್ಯ ಎಂಬುದನ್ನು ಯಾರೂ ಅಲ್ಲಗಳೆಯುವಂತಿಲ್ಲ. 

         ಈ ಸತ್ಯ ಹೀಗಿರುವಾಗ ಸಾತಾರಾ ನನ್ನ ಜನ್ಮಸ್ಥಳ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್ ವಲಯದ ನಂಬಿಕೆಯ ಮೇಲೆ ಶಾಲೆಯನ್ನು ಕೈಬಿಡುವ ವಿಚಾರವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿರುವುದು ದುರದೃಷ್ಟಕರ. 1978 ರಲ್ಲಿ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ, ಶರದ್ ಪವಾರ್ ಅವರು ಪುಲೋದ್ ಅಘಾಡಿ (ಪುರೋಗಾಮಿ ಲೋಕಶಾಹಿ) ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಕೇಂದ್ರ ನೌಕರರಿಗೆ ಕೊಡಮಾಡುವ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಯೋಜನಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ತುಟ್ಟಿಭತ್ಯೆಗಳನ್ನು ರಾಜ್ಯ ನೌಕರರಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸಿದರು, ಆ ಮೂಲಕ ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿರತೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದರು. ಶರದ್ ಪವಾರ್ ಅವರ ನಿರ್ಧಾರದಿಂದಾಗಿ, ಟಾಪ್ ಮತ್ತು ಬಾಟಮ್ ನಡುವೆ ಬಿಳಿ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಲಾಯಿತು. ರಾಜ್ಯದ ರೈತರು, ಕೂಲಿಕಾರರು, ಸಹಕಾರಿ ಸಂಸ್ಥೆಗಳು, ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಾರ ವಹಿವಾಟು ಈ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಜನರ ಆರ್ಥಿಕ ವಹಿವಾಟಿನಿಂದ ಮಾತ್ರ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಎಂಬುದು ಸತ್ಯ.

ಖಾಸಗಿ ಮತ್ತು ಗುತ್ತಿಗೆ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಕಾರ್ಮಿಕರನ್ನು ಅತ್ಯಲ್ಪ ಸಂಬಳದಲ್ಲಿ ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಇಡೀ ಆರ್ಥಿಕ ಚಕ್ರವನ್ನು ಸ್ಥಗಿತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಸಮಾಜವು ಉಳ್ಳವರು ಶಿವಾಲಯವ ಮಾಡುವರು ನಾನೇನು ಮಾಡಲಿ.. ಎಂಬಂತೆ ಬಡವರು ಮತ್ತು ಶ್ರೀಮಂತರು ಎಂಬೆರಡು ವರ್ಗಗಳಾಗಿ ವಿಭಜನೆಯಾಗಲು ಹೆಚ್ಚು ಸಮಯ ಬೇಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಅಸಮಾನತೆಯಿಂದ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಸಂಘರ್ಷ ಭುಗಿಲೇಳುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಸರಕಾರವು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ತುಘಲಕಿ ನಿರ್ಧಾರಗಳನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯಬೇಕು!

  ಶ್ರೀ.ಸುರೇಶ್ ಪವಾರ್ (ಗುರೂಜಿ)

ಮಾಜಿ ರಾಜ್ಯ ಸಂಪರ್ಕ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು, ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜ್ಯ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಕರ ಸಮಿತಿ.

7057475610

.